Bij de bouw van kozijnen bepalen de materialen kunststof, aluminium en hout het ontwerp van het kozijn. De combinatiemogelijkheden zijn echter vaak beperkt. Finstral heeft zijn assortiment daarentegen al lang zo consequent modulair opgebouwd dat bijna alles bij elkaar past als het gaat om kozijnconfiguratie. En nu zijn de nieuw ontwikkelde “Inlay”-panelen toegevoegd: dankzij deze inlays kunnen Finstral kozijnen aan de binnenkant ook worden voorzien van afwerkingen van edelhout, metaal of keramiek – zonder beperkingen in de keuze van andere functies en kenmerken. Hierdoor kunnen kozijnen het ontwerp van interieurs nog gevarieerder en individueler maken. We vertellen het verhaal van de Inlay-ontwikkeling.

Wie het hoofdkantoor van Finstral, gelegen in Unterinn in Zuid-Tirol, op 1.000 meter hoogte aan de Ritten, bezoekt, zal versteld staan van het spectaculaire uitzicht en het verreikende uitzicht op de bergen. Als je erover nadenkt, is het misschien geen wonder, dat hier nieuwe ideeën worden geboren – soms gedurfd en hoogvliegend. Tegelijkertijd merk je na de eerste paar gesprekken met het familiebedrijf Finstral al snel; Er is geen gevaar dat hier iemand naast zijn schoenen gaat lopen. Het lijkt erop dat de term “nuchter” is uitgevonden voor deze Zuid-Tirolers. Denk buiten de gebaande paden, maar blijf realistisch: het is deze combinatie die een oplossing als de Inlay frameafwerking denkbaar en haalbaar maakt.

In dit geval begon het allemaal met een Zuid-Tiroolse student die als het ware thuiskwam bij Finstral tijdens de praktijkfasen van zijn duale opleiding bouw- en geveltechniek aan de DHBW Mosbach. Daar doorliep Alex Ploner alle afdelingen van het bedrijf: “Ik was werkzaam in de extrusie van profielen, bijvoorbeeld bij de productie van isolatieglas,” herinnert de nu 24-jarige zich. “En natuurlijk in de kozijninstallatie.” Op het hoofdkantoor in Unterinn ging hij van het ene kantoor naar het andere – en uiteindelijk kwam hij terecht bij systems engineering, waar de fundamentele ontwerpkwesties van kozijnontwikkeling worden behandeld. Daar kreeg Alex Ploner de kans om aan een uitgebreid en uitdagend probleem te werken als onderdeel van zijn bachelorscriptie vanaf juni 2020.

“Ik werd gevraagd om het bestaande modulaire systeem verder te ontwikkelen – in termen van functie en esthetiek,” zegt Ploner, die het onderwerp van de Finstral management op een nuchtere manier beschrijft. Bouwpakket? Klinkt speels en eenvoudig, maar in dit geval was het: oho. “We zijn eigenlijk al lange tijd bezig om ons assortiment consequent te richten op modulariteit,” bevestigt Joachim Oberrauch, de mede-eigenaar en Managing Director van Finstral die verantwoordelijk is voor productontwikkeling. “Kleuren, materialen, vorm van het frame, gebruiksgemak: het doel is om ervoor te zorgen dat alles altijd werkt met al het andere bij het configureren van een Finstral-kozijn. En we waren al een heel eind op deze weg toen Alex begon erover nadenken.” Oberrauch grijnst: “Maar hij moet het ook niet te makkelijk hebben.”

In de loop van vier maanden volgde Alex Ploner verschillende grondgedachte om de sterke punten van modulariteit verder te benutten en uit te breiden. In functionele termen ontwikkelde hij voorstellen op het gebied van inbraakbeveiliging, brandbeveiliging en zelfs kogelbestendigheid. Op het gebied van esthetiek wilde hij het toch al ruime assortiment materialen van Finstral – kunststof, aluminium en houtvarianten – nog groter maken, ja zelfs nog uitbreiden. “Ik dacht na over de vraag of en hoe verschillende materialen konden worden toegevoegd aan het bestaande frameprofiel – met zo min mogelijk bewerkingsinspanning.” Op een gegeven moment kwam hij met de perfecte oplossing: “Wat als we een aluminium draagprofiel gebruiken als extra interne module, waarin we dan gewoon stroken materiaal plaatsen? Freesbaar of niet, vormbaar of niet: elk materiaal is denkbaar en geeft het kozijn een compleet nieuwe look – zonder de functie of eigenschappen aan te tasten.”

Tijdens regelmatig overleg tussen Ploner, zijn directe leidinggevende Franz Gufler en Joachim Oberrauch werd er snel een beslissing genomen: deze inlegmethode zal verder worden uitgewerkt. Met behulp van de 3D-printer produceerde de stagiair een eerste draagprofiel waarin de bestaande materialen van Finstral, maar ook compleet andere materialen, nu in gestandaardiseerde breedtes konden worden geplaatst. Kostbare houtsoorten, metalen, zelfs keramiek... het effect: wow. “We waren meteen overtuigd van de duidelijke voordelen,” benadrukt Franz Gufler nuchter. “Met weinig inspanning in ontwikkeling en productie kunnen we compleet nieuwe kozijnontwerpen produceren.” Dit is precies de sleutel tot modulariteit: de variatie maximaliseren en tegelijkertijd de complexiteit minimaliseren en beheersbaar maken. “Natuurlijk zat ook in dit geval, zoals altijd, het venijn in de details”, zegt Franz Gufler. “Er moest veel worden verduidelijkt in de bachelorscriptie en daarna, vooral met betrekking tot de specifieke productieomstandigheden. Maar het is ons gelukt en het was het waard.”

Na drie jaar ontwikkeling wordt Finstral Inlay nu op de markt gebracht. Klanten kunnen kiezen uit vijf inlays van fijn hout, vijf van metaal en twaalf van keramiek voor de binnenkant van het kozijn en een van meer dan 250 beschikbare aluminium kleuren, van Finstral, voor het draagprofiel. “En zonder beperkingen bij het kiezen van andere kenmerken: of het nu gaat om kozijnvorm, zonwering of inbraakbeveiliging,” benadrukt Franz Gufler nogmaals. “Inlay is verkrijgbaar voor dubbele kozijnen en schuifdeuren. Het is zelfs mogelijk om het kozijn uit te rusten met een andere inlegvariant dan het raamkozijn!” En Joachim Oberrauch voegt hieraan toe: “Met Inlay creëren we nog meer ontwerpmogelijkheden voor binnenhuisarchitecten en interieurontwerpers – net zoals dat gebruikelijk is bij meubels. Hierdoor kunnen nog gerichtere accenten worden gezet van kamer tot kamer of zelfs voor afzonderlijke kozijnen.” Alex Ploner specificeert: “Alle esthetische modules binnen en buiten hebben in totaal 41.594.475.000 mogelijke combinaties van materiaal, kleur en vleugelvorm.”

En Alex Ploner, die een beslissende rol speelde in de ontwikkeling van Inlay? Hij kreeg een uitstekend cijfer voor zijn bachelorscriptie – “hoewel ik hem iets strenger beoordeelde dan zijn professor,” zegt Joachim Oberrauch opnieuw grijnzend. Alex werd toch aangenomen: zodat hij kan blijven werken aan het vermenigvuldigen van diversiteit als werknemer in de systeemengineering en op een werkplek met een vooruitziende blik. Hij heeft het immers geleerd tijdens zijn studie: veel mensen dromen van vrijheid. Ze realiseren is de echt grote – en zeer fascinerende – taak.